मराठी

निष्ठापूर्वक लेखन करणाऱ्या साहित्यिकाची साहित्य निर्मिती ही सुरुवातीला अस्वस्थ करणारी, साहित्याच्या रुपबंधासाठी, जडणी घडणीसाठी, मांडणीसाठी प्राथमिक चौकटीसाठीसतत विचार करायला लावणारी मानसिक वेदनांची प्रक्रिया असते. एकदा आपल्या कल्पनेतून हवं ते मनात नीट आकार घेऊ लागल्यावर मग मात्र निर्मितीचा आनंददायक कैफ वाट्याला येतो. ही निर्मिती घडत असतांना स्वान्त सुखाय असते. पण एकदा पूर्ण झाल्यावर वाचकांच्या पसंतीचे वेध लागतात. कोणत्याही कलेची निर्मिती ही रसिकांशिवाय अपूर्ण असते. आपलं पुस्तक खूप वाचकांपर्यंत पोहोचावं त्यांच्याकडून आवडल्याची पोच पावती मिळावी असं प्रत्येक लेखकाला वाटतं. पण मुद्रण माध्यमाची प्रत्यक्ष मुद्रित पुस्तकांची काही बलस्थानं असतात तशाच काही कमजोर बाबी असतात. मुद्रित साहित्य काही काळाने जुनं होऊन पानं फाटू लागतात. घरातील एकंदर जागेत पुस्तकांचा साठा करण्यास जागेची मर्यादा येते. पुस्तकं कुठे न्यायची म्हटलं तरी ती सर्वत्र पोहोचत नाहीत. वजन फार असतं.

मात्र एकविसाव्या शतकात विद्युत माध्यम विस्तारल्यावर ह्या सर्व मुद्रित माध्यमातील कमतरता नाहीशा झाल्या. पुस्तक निर्मितीचा आवाक्यात आला. आज ‘ब्रोनॅटो’ ईपुस्तकांच्या माध्यमातून जगभर पुस्तकांचे वितरण करते. साहित्याचे वाचक कैक पटींनी वाढतात. पुस्तकांची साठवण करणं शक्य होतं. कारण अगदी कमी जागेत अनेक पुस्तकं मावतात. ह्या सर्वांचा विचार करता मलाही माझी पुस्तकं या माध्यमातून सर्वत्र पोहोचावी असं वाटलं. ‘ब्रोनॅटो’चे शैलेश खडतरे यांच्याशी बोलणं झाल्यावर मी निश्चिंत मनाने माझी पुस्तकं त्यांच्या हाती दिली. मराठी वाड्मयाचा एकूण प्रचार प्रसार विद्युत माध्यमातून नक्कीच वाढणार आहे. ‘ब्रोनॅटो’च्या प्रयत्नशीलतेला आणि कार्याला मनापासून शुभेच्छा.

माधवी कुंटे

कविता लेखन कधी सुरू केलं ते आठवतं, कविता सुचणं नाही! आजही कविता सुचल्याचाच आनंद जास्त होतो. बाबांच्या रूपाने आणि त्यांच्या पुण्याईने अनेक जिवंत कविता वाचल्या, भेटल्या, आशीर्वाद देऊन गेल्या, मांडीवर खेळवून गेल्या. त्यासगळ्यांच्या प्रति मनोभावे वंदन करतो.
पदव्युत्तर शिक्षणासाठी मुंबई गाठली आणि माझं आयुष्य आणि कविता बदलली. मला समुद्र भेटला, मी प्रेमात पडलो. मला लोकल भेटली, मी जिवंत होत गेलो. मी चकचकीत ऑफिसमध्ये बसून इ एम आय चुकवत आयुष्य घालवणाऱ्या माणसांमध्ये रमू लागलो, मी अस्वस्थ होत गेलो. ही अस्वस्थता कधी कधी बाहेर उमटते. माझ्यासारख्याच दोन पाच पिचलेल्या (पण शर्टाची ईस्त्री न मोडलेल्या) व्यक्तींना ती कविता आपलीशी वाटते, यात मला समाधान मिळतं. ह्या कवितांमध्ये बहुतेकवेळा दिसेल तुम्हाला एक अशी चकचकीत व्यक्ती जी समोरून असेल टापटीप आणि पाठीला शर्ट पूर्णपणे घामाने थिजलेला, पण तरीही परफ्युम लावल्याने दुर्गंध न येणारा. त्या सगळ्या व्हाईट कॉलर जॉब’ करणाऱ्यांच्या या कविता.
एक अखंड भांडण सुरू असतं डाव्या आणि उजव्या मेंदूत. माझ्या कविता त्याचेच मी पडसाद समजतो. तर्क आणि भावना यांची जुगलबंदी तटस्थपणे बघणं यात मौज असते.
या पुस्तकासाठी ज्यांनी मला भरभरून शुभेच्छा दिल्या आणि चार हिताच्या गोष्टी सांगितल्या अशा काहींचा उख अनिवार्य आहे. ‘ग्रंथाली’चे श्री. सुदेश हिंगलासपूरकर आणि त्यांचे सहकारी ज्यांनी हे सुंदर पुस्तक जुळवून आणलं, ज्येष्ठ चित्रकार श्री. श्रीधर अंभोरे (माझा अंभोरे काका), माझी पत्नी तेजस्विनी जिने सुंदर मुखपृष्ठ केले, ज्येष्ठ कवयित्री डॉ. सिसिलिया कार्डालो ज्यांच्या प्रस्तावनेने हा संग्रह अजून वाचनीय झाला आणि ज्येष्ठ कवी श्री. प्रशांत असनारे ज्यांनी माझ्यावरच्या प्रेमाखातर दिलेले शब्दाशीर्वाद संग्रहाच्या मलपृष्ठावर आहेत.
बाबा वाढदिवसाला म्हणत, ‘तुझ्यातली अस्वस्थता वृद्धिंगत होवो!’ हाच आशीर्वाद तुम्ही रसिकही मला द्याल ही आशा.